Deniz Ateş, bir çalışan anneyi, bir bankacı kadını yazdı. Bugün bizim günümüz. Yani çalışan emekçi kadınların günü..
Bizim Günümüz;
Çalışan kadınlar için, emekçiler için çok özel gün yok ! bu gün bizim günümüz “emekçi kadınlar günü” .Sen de çalışmak emeğini satmak istiyorsun biliyorum tanıyorum seni.
Hepinizi tanıyorum, evine temizliğe gittiğiniz Hülya’yı da, Banka da çalışan Keziban’ı da, ya da kapıda çiçek satan Müjde’yi de tanıyorum.
Ben de sizlerden biriyim ev işleri ana konum, çocuklar ise ikinci dalım olsa da, sizlerden biriyim. Kızım ateşlendiğinde ben uykusuz kalıyorum tıpkı sizin gibi.
Müdür bir şey söylediğin de yüzüm kızarıyor aynıyım sizinle.
Hamile kaldığımda ilk endişeyi ben yaşıyorum…
ilk sizin gibi annemle paylaşıyorum eşimden önce.
Eşimin yanın da eş, çocuğumun yanın da anne oluyorum. Annem de en çok beni anlıyor biliyorum.
Hiç sevgilim olmadı çocuğum da yok diyenleri çok iyi biliyorum erkekler dünyasında gittikçe çöken yalnızlığınızı anlıyorum ben de sizin gibiyim biliyorum.
Hepimiz aynıyız çok iyi biliyorum birbirimizi çekemediğimizi. İlk kapıdan girdiğim günü unutmam, beni baştan aşağıya nasıl süzdüğünüzü çok iyi hatırlıyorum, ben de arkanızdan size bakmıştım. Saçlarınızı çok beğenmiştim uzun saçım olmadı benim belki de bundan kıskanmıştım sizi söyleyemedim hiç.
İlk defa yabancı dil konuştuğunuz da aksanınız ne kadar güzel demiştim içimden, size söylemedim. Sizin elbisenizden ben de aldım bunu da söylemem size. Siz yokken giyiyorum göremezsiniz beni sizin elbiseniz içeresinde. Aynı ameliyathane de çalışmıştık sizi ilk gördüğüm de ne sevimsiz ukala biri demiştim. Sonra ne çok yanıldım, can dostum olmuştun her sırrımı bilen sensin şimdi.
Dedim ya tanıyorum sizi, emekçi kadınlarız biz! Bazen işimiz olmasa da emekçiyiz, ev işleri de emek istiyor biliyorsunuz, en çok da siz biliyorsunuz…
Emeğin hiç değeri yokken, ev işlerine harcanan emeğin değerini kim konuşacak?
Aldığım ayakkabı yüzünden evde kavga var, kaçıncı çift ayakkabıyı almışım. Ben kazanıyorum, ben harcıyorum diyorum. Kavga daha büyüyor, arada çocuklar olmasa kaç kez kiralık ev bakardım artık sayısını unuttum bilmiyorum.
Artık ilişkimizin bittiğini ikimiz de biliyoruz, çocuklar bilmiyor gibi yapıyor biliyorum. Ayla’ya anlatabiliyorum bir tek.O anlıyor zaten ben de onun her şeyini biliyorum.
Ben biliyorum sizi, beni de sizin gibi biri doğurdu, geceleri eve gelen bir çift kibar yürüyüşlü güzel yüzlü birinin çocuğuyum ben de. Siz de beni biliyorsunuz.
Bizim için hayat; çok emek veriyoruz melek olmak için, bazen melek olacağız diye kendimizi unuttuğumuz oluyor. Bu günden sonra artık melek olmayalım kendimiz için emek harcayalım.
Bizim yüzümüzü güldürmeyen hiçbir işe başlamayalım, hep yüzümüz gülsün çok hak ediyoruz çiçekleri ve gülücükleri…
Emekçi kadınların yarınlar…
Ah Remzi bey, ben Kadınları yazmak isterken sen neler yazdırıyorsun bana….bırakalım artık bankacıları…bitmeyecek emekçilerin sorunları. Kadınlar oldukça, umut hep var olacak hayatta.
—
Deniz Ateş
denizatate@yandex.com
